zmusiłaś bym rozważył co mi daje siłę,
czy artysta żyje we mnie, czy to ja w artyście żyję?

kłamstwo kwiecieńmarto to mówienie prawdy,
w sztuce o ludziach, a o sztuce między ludźmi

rozprawia się w mrozie. proszę skradnij cudze życia
są ulotne o tej porze. jeśli to grzech, biorę go na siebie,

jeśli ludzie się boją, to skradnij wpierw moje.
i choć we mnie mniej jest z ludzi to żyję.

w marginesach akapitów, po przecinkach, z wykrzyknieniem,
najmniej w deklinacjach. najbardziej wieczorem.

sztuki wciąż przybywa, więc i wszechświat się rozszerza,
choć ci mądrzy, ci od szkiełka w to nie wierzą,

bo nie tworzą. a twój regał jest tam, zawieszony w czasie,
nigdypełny, zanurzony w herbacie.
1 stycznia 2011