*** preT

Okłamuję resztki własnego sumienia,
A gdy patrzę w jej puste przekrwione oczy,
Zastanawiam się smutny w słabości milczenia
Czy to Bóg, czy Szatan taką ją stworzył.

Spłacam dług wobec życia, a stawka jest sroga.
Nie rozumiem przyczyn lecz cel jasno widzę.
W każdym cierpieniu do radości jest droga,
Wiem to póki świat oglądam przez szybę.

Podły chłód kaleczy do szpiku kości,
Który twardo memu ciału rzuca wyzwanie.
Najwięcej ciepła dają ludzie prości,
Bądźmy więc nimi, okryci w niepamięć.
6 września 2010
"autoterapia"






Tak sobie myślę kiedy wreszcie zdecyduję się realizować ten nieśmiertelny - jak planuję - projekt na filmach, nie cyfrowo. To będzie wyzwanie, przede wszystkim jeśli chodzi o światło. Cyfrowa obróbka pozwala mi nim łatwiej manipulować, tym bardziej kiedy źródło bywa bardzo uproszczone. Nie zaszkodzi zacząć, choć na razie brak wizji, a bardzo lubiłem każdy moment kiedy przychodziła nowa.
Kolejny duszny, nieprzyjemny dzień z głowy.